Türban Salgını

TÜRBAN SALGINI

         Yazı başlığı çoğu başörtülü kişinin tepkisini çekecek nitelikte gözükmekte; türbanı sanki bulaşıcı bir hastalıkmışçasına tasvir ettiğim görülebilir, fakat emin olun yazımı okuyunca da anlayacaksınız ki bu durumu adlandıracak en doğru sözcük, salgın.

            

          Yurdumuzda Cumhuriyet ile birlikte kadınlarda toplum hayatına katılım hızla arttı. Okuyan, araştıran, sorgulayan ve de erkeğin bir adım gerisinde değil tam yanında duran kadın profilleri arttıkça, rejimin de bu konudaki çalışma ve yönlendirmeleri sonucu ciddi miktarda kadın hür iradesi ile başını açtı, bir kısmı ne yazık ki rejimi yanlış yorumlayanların baskı ve hatta zulmüne maruz kalarak başını zorla açmak zorunda bırakıldı.

            Bu yazıma gelebilecek basmakalıp tepkilerin farkındayım, bu toplumdan soyutlanmış bir birey olarak değil; bilakis bu toplumun bizatihi ferdi olarak bu yazımı yazmaktayım. İşte birkaç alıntı,

“Neden insanların ne giydiği size batıyor? Nedir alıp veremediğiniz?” (Anonim)

“Açık kadın perdesiz eve benzer; ya satılıktır ya da kiralık.” (Necip Fazıl Kısakürek)

“Ne başını kapat altını göster, ne altını kapat üstünü göster. Hepsini kapat “imanını” göster.” (Necip Fazıl Kısakürek)

            Yukarıda yaptığım alıntılar, neden bu yazıyı yazma gereği duyduğumun en somut örneklerindendir. Hedefim türbanlanan kadınlar değil; beynini dış dünyaya “türbanlamış” erkeklerdir. Çünkü kadınları bir istikamete koyan, onlara nasıl davranmalarını, ne yapmalarını, nasıl konuşmalarını, nasıl giyinmelerini emreden erkekler olmuştur bunca asırdır. Nitekim tek bir kadın peygamber yoktur insanlık tarihinde.

            Toplumumuz için uzun yıllar başı açık olmak ve başı kapalı olmak belirli anlamlara gebeydi. Artık bu iki kadın tipi arasındaki derin uçurum daha da belirginleşmekte. Bunda kadınların payı olduğu kadar, aslan payı erkeklere düşmektedir. Erkekler arasında Neo-Osmanlıcılık akımı son 15-20 yıl içerisinde manidar bir şekilde yükselişe geçti, bu yönde evrimleşen erkekler yeniden başörtüsünü bir “namus” göstergeci olarak algılamaya başladı. Erkekler arasında, sevgilisi ya da eşi örtülü olmayan erkek, diğerlerinden gördüğü tepkiler sebebiyle bile eşinin örtünmesinin bir “farz” olduğuna inanmaya başladı. Aslına bakacak olursanız, bugünkü türbanlaşma doğal bir durum değil, son derece “suni” bir durumdur. İnsanlar çoğunlukla türbanı içselleştirdikleri ya da üstüne düşünüp anlamlandırdıkları için değil, bir “gösterge” olarak takmaya ve taktırmaya başladılar. Namusun, edebin, imanın bir nişanesi olarak görülür oldu bir kıl yığınını örten kumaş parçaları.

            “Kumaş parçası” tabirimize takılan, buna alınan başörtülü yurttaşlarımız, “O bir kumaş parçası değil, kutsal.” Deme yoluna bile başvurur oldular. Bir nesnenin üzerine, onun varoluşsal amacının üstünde anlamlar yüklemek bir nevi “putperestlik” değil midir? Nasıl bir kuş, ağaç, taş, pantolon kutsal olamaz ise bir kumaş parçası da kutsal olamaz. Başörtüsünü kutsal diye atfetmek, diğer giysilerimizin, özellikle de “iç giyimlerimizin” zoruna gitmez mi?

            Toplumumuz seviye atlayarak radikalliğe doğru sürüklenmektedir. Bu bir komplo teorisi değil, bizzat tarihin bizlere gösterdiği gerçekliktir. Çünkü bir kadının saçını, kılını, tüyünü kendine cinsel haz uyaranı olarak kodlamış olan erkek için, “cinsel uyaran” olamayacak bir şey kalmış mıdır? Saçını kapatan kadın, erkeklerin sapkın bakışlarından kendini kurtarabilir mi? Sırf erkeklerin canı çekmesin diye kendini folyoyla sarıp dolaşmak, ya da mümkünse hiç dışarıya çıkmamak bir kadın için en doğrusu olacaktır. “Yok artık.” Dediğinizi duyar gibiyim. Başörtüsü takmanın farz olarak görülmesindeki mantık, kadın saçının erkek için bir “uyaran” olduğu düşüncesi değil midir?

            Erkek için uyaran yaratmaktan kolay ne var? Kadının kirpiği, kadının dudakları, kadının yanağı, kadının kaşı, kadının burnu… Bu liste uzar gider. Hatta kadının giydiği eşarbın desenleri, bunlar abartı değildir. Bir erkek olarak bu listeyi çok daha uzatabilirim. Çünkü bakmak ve görmek bambaşka şeylerdir, baktığım şey bir “eşarp deseni”dir, ancak beynim örümcek bağlamışsa gördüğüm şey “cinsellik” olabilir. Yani kadınlar, işiniz zor! Gelecekte başınızı örtmenizle yetinmeyecek bu erkekler. Artık “namuslu kız” imajı çizmeniz için, peçe, çarşaf (rengârenk değil, kapkara) ve daha aklıma gelmeyen nice “örtü” giymeniz gerekecek. Altta kot pantolon, üstte türban ile bu devran çok fazla dönmez. Dindar erkekler sizden daha fazlasını bekliyor.

            Düşünmüyor değilim, acaba bir erkek olarak bende mi anormallik var yoksa kadın saçı gerçekten bir erkeği ateşleyen unsur mudur? Bu güne kadar neden bir kadının saçı beni etkilemedi? Galiba hormon testlerimi yaptırmam gerek! (!)

            İlkel topluluklarda kadın göğsü bile bir uyaran olmaktan çıkmıştır. Çünkü kadınlar göğüslerini kapatmazlar ve bu yüzden toplum buna alışmıştır. Frikik bekleyen erkek bakışları yoktur bu kabilelerde. Kimse dönüp bakmaz bile. Gelin görün ki İslami Afganistan’da, kadın topuğu bile sulanarak bakılan bir nesne haline gelmiştir. Bu istikamette gidilirse, biz Türkler içinde kadın saçı bir şeyler ifade eder hale gelecek. Endişem şudur ki, kızım olursa eğer sırf başı açık diye “namussuz” olarak etiketlenecek.

            Pekiyi, nasıl giyinilmeli? İlkel kabileler gibi mi olalım? Elbette hayır. Hem erkek hem de kadın bedeninde belli cinsel haz odakları vardır. İnsanın özel alanı, mahrem bölgeleri vardır. Cinsel organlar, göğüsler, bedenin önemli bir kısmı cinsel uyaran olmaya müsaittir. Kendinize özel gördüğünüz bu bölgeleri kapatmanız toplum için “farz”dır. İçinde bulunduğunu toplumun kültürüne göre giyinmek, kültürel olarak başörtüsü takmak son derece doğal ve yeri gelince şık olabilecek bir şeydir. Benim bu yazımda eleştirdiğim; kültür, moda, estetik kaygısı ile takılan başörtüsü değil, üzerine fazlaca anlam yüklenen, insanları etiketleyen bir nesnedir.

            Özellikle Emeviler döneminde yapılan koyu Arap milliyetçiliği, gerçekte İslamiyet’i son derece yıkıma uğratmış ve ataların dediği gibi “at izi it izine karışmıştır.” Emeviler Dönemi, binlerce hadis uydurulmuş, Arap kültür öğeleri, “İslam kültür öğesi” olarak yutturulmuş, insanlar “Araplaştırılmaya” çalışılmıştır. Bu dönemde başta Türkler olmak üzere bütün kültürler İslam’a direnmiştir.

            Kur’an-ı Kerim’de, bugün erkeklerimizin ve de kadınlarımızın büyük ve ciddi anlamlar yüklediği kumaş parçası için doyurucu bir ayet bile bulamamız, tesettüre delil olduğu iddia edilen ayetlerin de son derece geniş yorumlanabileceği gerçeği, bize tesettürün bir İslam geleneği mi yoksa Arap geleneği mi olduğuna dair bir ipucu verebilir mi? Açıkça “içki içmeyin”, “zina yapmayın” diyen Kur’anın, “kadınlar tek bir saç telini göstermesin” demesi çok mu zordu?

            Yorumlamak, sorgulamak, araştırmak, düşünmek hepimizin görevi olmalı. Arap erkek ve kadınlarının İslam’dan önce de türbanlı olduğu, onların diniyle ya da namus algısıyla alakalı değil, “kum fırtınaları ve hijyen sorunu” olgusunda yatmaktaydı.

            Her kişi dilediği gibi giyinmekte özgürdür, diğerlerini ve kendini etiketlemediği sürece. Fakat tamamen şahsi olan görüşüm ise “Kadın saçının erkek saçından daha mı az oksijene ihtiyacı var? Bırakın saçlarınız nefes alsın.”

Esen kalın.

Umut Ramazan SAZÇALAR