Görünmeyenleri Görebilmek

GÖRÜNMEYENLERİ GÖREBİLMEK

Sessiz karanlıklar görüyorum

Kimsesiz, ışıksız çocuklar

Hüzünlü ve bir o kadar da hasret mutlu bir geleceğe

Öylesine aç, öylesine sevdalı ki öğrenmeye

Gözlerinin içi parlıyor ilim denince

Anlamak istiyor yaşadığı dünyayı

Ve yeni dünyalar keşfetmek istiyor

Sevginin, barışın yer aldığı…

Bazen sessiz çığlıklar duyuyorum

Dünyaya haykırıyor ama bir o kadar suskun…

Sevgisiz insanlar görüyorum

Tek derdi para, mal mülk olmuş

Eğitimli ama bir o kadar da cahil.

Nice aydınlıklar görüyorum

Zifiri karanlıklardan daha karanlık…

Nice insanlar görüyorum doğrularını kaybetmiş,

Ve nice ruhlar görüyorum canlılığını yitirmiş.

Gözler görüyorum ağlamaklı,

Gülen yüzler görüyorum kalbi paramparça.

Bu yüzden öğretmen olmak istiyorum

Çünkü öğretmen olmak görebilmektir

Duyabilmektir sessiz çığlıkları

Işık olabilmektir zifiri karanlıklara

Öğretebilmektir dünyayı ve yeni dünyaları keşfetmektir

Gösterebilmektir barışı, sevgiyi; görmeyen gözlere

Her şeyden önce insan olmayı öğretebilmektir

Eğitimli cahil sürüsü yetiştirmek değil…

Kimi zaman güneş olup aydınlatmak

Kimi zaman kutup yıldızı olup yönünü göstermektir

Kimi zaman bahar gibi can vermektir

Bazen sadece arkadaş olabilmek

Bazen de bir anne gibi düşünebilmektir öğrencilerini

Ağlayan gözleri güldürebilmek,

Kutba dönmüş yüreklere yaz getirebilmektir

Zifiri karanlıkları aydınlatmaktır öğretmen olmak

Kimsenin göremediğini görmektir

Sevmektir her şeyden önce

Kim olursan ol, ne olursan ol gel diyebilmektir.

AYNUR MUTLU YILMAZ